Honingbijen hebben bloemen nodig om er hun voedsel (nectar en stuifmeel) op te verzamelen. Ze bewerken de nectar tot honing door hem in te dikken en er waardevolle stoffen aan toe te voegen. Als er te weinig bloeit is honing het reservevoedsel voor de bij. Een teveel aan honing wordt door de imker afgenomen en zo nodig vervangen door een suikeroplossing.

Omdat veel planten afhankelijk zijn van insectenbestuiving, lokken zij met kleurige en geurige bloemen in allerlei vormen de honingbijen, die met hun dikke vacht, al nectar zoekend, het stuifmeel van de ene bloem naar de andere bloem overbrengen. Na bestuiving volgt de bevruchting en kunnen zaden, vruchten en bessen worden gevormd. Zo is het voortbestaan van tal van wilde planten verzekerd, zoals de vuilboom, meidoorn, zuurbes en veenbes, maar ook siergewassen zoals sneeuwbes, dwergmispel en mahonia enz. <br>Op hun beurt vormen zaden en bessen weer voedsel voor vogels en andere dieren. Ons bos stadspark, berm, kortom ons milieu vaart er wel bij. Door honing te kopen bij een imker bij u in de streek draagt u de natuur in uw omgeving een warm hart toe.